Concert to Celebrate the 25^th Anniversary of the Independence of Karabagh

:: Article By Hasmik Harutunyan ::

On the 7^th of May the Armenian Community of London marked the 25^th anniversary of the Independence of the Republic of Karabagh at Navasartian Hall in West London. The event was organised by the Executive and Heritage and Cultural Committees of the Armenian Community Council of the U.K. The organisers had invited a special guest, singer Gevork Hadjian from Armenia to perform a selection of Armenian popular folk songs.

Mr. Raffi Sarkissian, member of ACC and ardent campaigner for the recognition of the Armenian Genocide in Britain, welcomed the audience at Navasartian Hall, highlighting this significant anniversary of the liberation of Artsakh twentyfive years ago, and made special mention of the Minsk peace agreement signed in 1994 between the parties. However, the fragile peace had once again broken in Artsakh at the beginning of April 2016, with large scale military aggression of the Azeri forces across the border that caused the loss of hundreds of lives on both sides. Mr. Sarkissian said that the Armenian Diaspora stood shoulder to shoulder with the Armenians of Karabagh, whose only desire has been to live peacefully on the land of their ancestors. Afterwards, His Grace Bishop Hovakim Manukyan introduced the special guest of the evening, tenor Gevork Hadjian, explaining how the two had met a decade ago in Armenia and had formed the Society of Friends of Musa Ler, (both their families came from Musa Ler); since then, a strong bond and comradeship was established between the two.

Gevork Hadjian had chosen a programme of stimulating patriotic folk songs such as Sardarabat, Song for the Heroes, To Armenian Mothers, Sossen, Armenians Unite, Bingyol, and many others dedicated to the Armenian heroes of the past and present.

“I have been singing these songs since I was three!”, said ninety-year-old Mrs. Boghossian on my left, lip singing with great eagerness every single song. But she was not the only one, as most of the audience of all ages, were softly humming with equal excitement.

Singer and conductor Gevork Hadjian was born in Lebanon, in the mainly Armenian village of Anjar.

While in Lebanon, Gevork attended Hamazgayin’s music college of Parsegh Ganachian, frequently performing as soloist in several choirs. In 1993 Gevork gave his debut solo concert with a selection of songs by Komitas Vardabet, accompanied by his sister Sevan. With his wife and daughter, Gevork Hadjian moved permanently to Yerevan in 2005, where he continued his professional training at the Yerevan State Conservatory specialising in conducting and choral music under Professor Ivan Vartanian. Gevork has also taken masterclasses with internationally renowned soloist Barsegh Tumanyan.

In the past decade Gevork has performed in concerts in Europe and USA and since 2015 he is the principal conductor of the Armenian Youth Choir in New York. A true patriot, dedicated to the Armenian cause, Gevork Hadjian performs regularly for the Armenian armed forces in the remote villages across Armenia and Artsakh, motivating those young brave soldiers who defend the borders of our ancient motherland day and night.

During his debut London recital, Gevork Hadjian sang with intense emotion and lyricism, yet at the same time with great optimism, which was entirely suitable for the occasion of the commemoration of the independence of Artsakh.  Among the many memorable songs performed, was Lamentation of Karabagh. Written by Hovhannes Shiraz many years before the war in Karabagh, leading to its independence, it is astonishing how truthful and prophetic his lyrics sound today:

Ղարաբաղը մորս կանչն է.
Ինձ է կանչում հույսով տրտում,
Ղարաբաղը իմ կանաչն է`
Կարմիր, բայց սև ունի սրտում….
Դու էլ, դառած կռվածաղիկ, իմ բալիկն ես, ա՛յ Ղարաբաղ,
Մեղրըդ օտար մեղվին տվող իմ ծաղիկն ես, ա՛յ Ղարաբաղ,
Հայաստանից քեզ պոկողը Հայաստանի եղբայրը չէ՛,
Երկուսիս մեջ դու էլ մոլոր իմ բալիկն ես, ա՛յ Ղարաբաղ:

Հատված Հովհանես Շիրազի «Ղարաբաղի Ողբը» պոեմից
Extract from the poem «Lamentation of Karabagh» by Hovhannes Shiraz

Article written for the ACC by
Hasmig Harutunyan, Freelance Journalist

———–

Հովհանես Շիրազ:

Ղարաբաղի ողբը

 Ղարաբաղը մորս կանչն է.
Ինձ է կանչում հույսով տրտում,
Ղարաբաղը իմ կանաչն է`
Կարմիր, բայց սև ունի սրտում….

Դու էլ, դառած կռվածաղիկ, իմ բալիկն ես, ա՛յ Ղարաբաղ,
Մեղրըդ օտար մեղվին տվող իմ ծաղիկն ես, այ Ղարաբաղ,
Հայաստանից քեզ պոկողը Հայաստանի եղբայրը չէ՛,
Երկուսիս մեջ դու էլ մոլոր իմ բալիկն ես, ա՛յ Ղարաբաղ:

Քանի՜ բաժան դաժան տարի Հայ բերանին ա՜խ ես դառել,
Փոխել հայոց անունըդ Արցախ, օտար Ղարա բաղ ես դառել,
Դարձել օտար ջաղացին ջուր, ազգիդ սրտին դաղ ես դառել,
Էլ չեմ կարող վիշտըս լռել, վա՜յ ինձ ու քեզ, հա՛յ Ղարաբաղ:

Դեռ էն գլխից հայոց հող ես, աստվածընծա՛ իմ լեռնաձոր,
Քո դրախտից ձեռ քաշող հայն` հայոց վայն է, ո՛վ մեղրածոր,
Թե եղբայր են` ինչու՞ են քեզ մեր մեջ դարձրել կռվախնձոր,
Աստվածընծան ինչպե՜ս թողնես սատանային փայ, Ղարաբաղ:

Կթառամես անտիրական` այգեպանիդ ձեռքից զատված,
Շիքյաստի ես խաբված լսում` Կոմիտասիդ երգից զատված,
Քեզ չեն թողնի իշխան մնաս` մայր Սևանիդ գրկից զատված,
Քեզ կուլ կտան մուղամները, զառդ կանեն զա՛յ, Ղարաբաղ:

Դու՛ չես ջոկվել, քեզ խլել են, որ մոռանաս երգերն հայոց,
Ձորերիդ պես խորացել են անդնդախոր վերքերն հայոց,
Ա՜խ, ե՞րբ պիտի լեռներիդ պես վե՛ր բռունցքվեն ձեռներն հայոց.
Որ չթողնեն հայոց արծիվն օտար ծովին ճա՛յ, Ղարաբաղ:

Բա՛ց աչքերդ, անդու՛նդը տես, ե՛կ, մի՛ ձուլվիր օտար զարմին,
Իմ տարագի՛ր հայոց կռունկ, ե՛կ, խառնվիր քո երամին,
Մեզ չի՛ կարող մահն էլ զատել, մի հոգի ենք ու մի մարմին,
Դու իմ Կարսի, իմ Սասունի, իմ Մասիսի թա՛յ, Ղարաբաղ:

Մենակ դու չես որ դիմանամ. Յոթը դրախտ ունեմ խլված,
Վանա ծովը, Կարսն ու Վանը, Սիփան սարը, Անին փլված,
Հայկ նահապետ Մասիսի հետ դեռ բանտում ես` ծունկը ծալված,-
Տարտարոս է Տարոնը դեռ, ու՞ր ես, Ավարա՛յր Ղարաբաղ…

Ասում են. Թե շեն է կյանքըդ. առանց ազգի շենն ի՞նչ անեմ.
Երբ չի զնգում հայոց լեզվով` գինով թասի ձենն ի՞նչ անեմ.
Հյուսիսն ինքն էլ սառցալուռ է, էլ իմ անզոր քենն ի՞նչ անեմ.-
Գինիդ օտար թասն է խմում, արցունքըդ` հայը, հայ Ղարաբաղ:

Բարեկամը որ քեզ խլեց, էլ թշնամին բան կտա՞ ետ,
Թե լուռ մնա քար աշխարհը` չարը Կարս ու Վան կտա՞ ետ,
Ի՞նչ դուռ բախեմ, որ ծիծաղեմ, ասեմ` Նախիջևան կտա ետ,
Մոլորվել եմ ես էլ քեզ պես, պի՜ղծ է աշխարհն, ա՛յ Ղարաբաղ:

Քանի իմ հողն ինձ չեք տվել` ձեզ ելուզակ պիտի ասեմ,
Ավարայրի Վարդան դառած` ես ձեզ Վասակ պիտի ասեմ,
Երբ իմ բոլոր հողերն ինձ տաք` ձեզ հրեշտակ պիտի ասեմ,
Պիտի պաշտեմ ողջ ազգերիդ, երբ որ չասեմ, վա՜յ Ղարաբաղ:

Դու էլ հայոց գրկից խլված իմ բալիկն ես, ի՛մ հեռավոր,
Պոռնկաշուրթ բախտի ոտքին խաղալիք ես, ի՛մ լեռնաձոր.
Բայց ինչքան էլ բալիկիս պես մեր մեջ մնաս կռվախնձոր`
Շիրազն ասաց` աշխարհն անցնի` հայ գալիք ես, հա՛յ Ղարաբաղ: